Środa, XXVIII tygodnia zwykłego

Łk 11, 42-46

Jest pewne niebezpieczeństw, że te wszystkie biada przyklejają się do nas i tak bezszelestni pozostają. Może być też tak, że ślemy te biada na innych, oczywiście gorszych od nas. Zastosować do siebie i groby i obłudników... Często patrzę na siebie i widzę te wszystkie biada w postępowaniu, jednocześnie bardzo szybko się usprawiedliwiając, że tak musi być, że postępuję w odpowiedzi na takie czy inne zachowanie. A gdzie się podział nasz radykalizm  Słowo oczywiście nie jest powszechnie lubiane, a raczej znienawidzone. Trzeba do niego powrócić bo utoniemy w rozmywaniu rzeczywistości i już niedługo nie będziemy sami potrafili odróżnić dobra od zła.

Dziś w szkole zapytali mnie młodzi maturzyści kiedy w Polsce zacznie się sprzedawać i zamykać kościoły. To pytanie zostawiam do refleksji z echem owego biada skierowanym do mnie.

Poniedziałek XXVIII tygodnia zwykłego

Łk 11, 29-32

Konieczne jest nasze spojrzenie na rzeczywistość. Na to wszystko co nas otacza, na to kim jesteśmy, jacy jesteśmy, kim są ludzie pośród których żyjemy. Z łatwością przechodzimy obok rzeczy oczywistych, nawet nie dostrzegamy tego wszystkiego co wokoło się dzieje. To taka ślepota. Jednocześnie absurdalnie widzimy wszelkie zło, które nas otacza. Nie wiem dlaczego tak jest. To zapewne owa krzykliwość zła. Ale konieczne jest dostrzeganie dobra bo zadusimy się we własnym narzekaniu 

XXVIII Niedziela Zwykła - Dzień Papieski

Łk 17,11-19 Różnie można spoglądać na dzisiejszą ewangelię. Warto zauważyć wdzięczność ludzką, a może bardziej jej brak. Nie jakoby jej nie było, ale... Za bardzo mam wrażenie skupiamy sie na tym co jest trędowate. Jeżeli nie zaczniemy dostrzegać tego co jest w naszym życiu łaską, trwać będziemy w beznadziei. Jest to trudne, gdyż jak wynika z ewangelii, oczyszczenie chorych dokonalo sie w drodze i można podejrzewać, że oni już zapomnieli co im się działo. Tak też w życiu bywa. Coś jest niby takie oczywiste i nawet bywa że przecież nam sie to wszytsko należało. Wszystko jest łaską i warto nauczyć się to dostrzegać i dziękować za to wszytsko. Dziękuję Karola, że tak normalnie idąc na studia przyszłaś i podziękowałaś, mimo, że nie zawsze było kolorowo. Zadziwiający są ci ludzie, którzy dzwonią do radia i dziękują za taką czy inną audycję. Przecież to normalne, że nadajemy. A jednak... Kiedy ostatnio podziękowałeś?